Alweer een indrukwekkende dag!

Het is nu 12 april en het ritme om vroeg opgestaan houden we erin. Om 10:20 moesten we op de school zijn. We hadden alle spullen die we mee hadden genomen, ingeladen in het busje. En Wow, dit zijn zo veel spullen! Niet normaal! Ik had zelf een koffer vol van 23 kg mee en in mijn andere koffer zaten ook nog spullen voor de school. Dit te danken aan alle mensen die iets hebben meegegeven. Dankjewel allemaal!

Toen we op de school kwamen hebben we eerst een aantal lessen bezocht. De kinderen  krijgen al op zo’n hoog niveau les. Een basisschool en dan al lessen over de Islam, biologie, wiskunde. Weer niet te vergelijken met de Nederlandse scholen. En dan ook nog eens alles in het Engels!

Na een aantal lessen gevolgd te hebben, zijn we weer de maïspap gaan uitdelen, de kinderen reageerde weer net zo lief als gisteren en het was heel leuk om te doen.

Daarna zijn we weer bij de lessen gaan kijken en moest Pascale zelfs een lesje geven over de lichaamsdelen. Ging helemaal goed! ;)

We hebben later alle spullen van het busje in het kantoortje gezet en gegeven bij de eigenaren  van de school. Dit waren zo veel spullen! En wauw, wat waren zij dankbaar! Nogmaals, bedank ik iedereen die iets heeft meegegeven, ze zijn zo blij met alle spullen. Het is echt niet te omschrijven. Wat ze daar hebben en wat wij hebben gegeven. Hier kunnen ze echt zoveel mee!

Na uren bedankt te worden, begrepen wij dit ook.

Toen zijn we gaan lunchen, weer hetzelfde, en weer was het lekker! Alleen hadden we wel geleerd van de dag ervoor dat een beetje minder op laten scheppen wel verstandig is...

Na het eten zijn wij het klaslokaal gaan schilderen. Alle muren moesten wit. De bovenkant was al gedaan, alleen niet op alle plekken trekt de verf evengoed in de muur. Dus hadden wij nog veel werk te doen. Met rollers hebben wij de hele onderkant wit geverfd. Zelf waren we na het schilderen ook weer witter, en dan maar denken dat we bruin zouden worden hier in Oeganda...

Na een tijdje waren we klaar met de eerste paar lagen van de muur en zag het er goed uit. Toen zij wij met het busje een internetcafé gaan zoeken en na een tijdje hadden we hem gevonden.

€0,10 voor 17 minuten. Dus even snel alles bijwerken. Voor zover dat kon.. aangezien het niet het beste van het beste was. Een paar whatsappjes versturen ging nog net. Even snel het eerste reisblog naar Perry gestuurd (aangezien bij mij de site natuurlijk niet mee wilde werken..) en de 17 minuten waren om.

Er was een raam in het busje dat niet maar dicht kon. Niet heel praktisch.. dus waren wij naar een autogarage gegaan. Garage? Nee slechte omschrijving. Een klein pandje waar auto’s omheen staan die gerepareerd worden. Hermine haar ervaringen hier waren heel goed, dus durfde we het te riskeren.

We stonden er een paar minuten en er kwamen 40 mensen om ons heen staan. Overdreven? Nee. Misschien. In ieder geval heel veel. Allemaal benieuwd wat die Europeanen nou weer hadden gedaan. Allemaal bemoeien met hoe het raam gerepareerd moest worden en allemaal de auto inkijken. Of ik me bekeken voelde? Dat kan je wel zeggen ja.

We besloten maar om met een aantal de boodschappen te doen, groente, eieren en brood waren nodig voor het avondeten. Toen we terugkwamen was het raam klaar!

Yes! Dachten we.. maar nee.. er was opeens iets fout met de olie en dit moest spoedig gerepareerd worden. Dus we konden weer heel lang gaan wachten.

We moesten naar de wc, dus liepen een steegje in, er kwam iemand naar ons toe die zei dat het niet veilig was en we ergens anders naartoe konden. Ja uhm, we zijn toen maar snel terug gegaan naar de anderen.

Het busje was nog steeds niet gemaakt en wij moesten wel naar de wc. We gingen even naar het tankstation om te vragen of daar een wc is. Maar kregen alleen te horen dat er geen water is  en dat er geen veilige plek voor ons is om naar de wc te gaan.

Ze waren ondertussen nog bezig met de auto en wij zaten te wachten met zn vieren op een autobrug. Waarna we in ieder geval onze benen konden wassen door de olie..

En eindelijk, het busje is klaar en we konden weer verder.

Ondanks de irritaties van iedereen door het lang wachten, was het een melige autorit. Alle gesprekken gingen door elkaar heen en iedereen lachte.

Toen we thuis kwamen, gingen we brood met een omelet maken en eten en dit was weer heel lekker.

In de avond zijn Dennis, Andrew en Mommie weer langsgekomen, ook was de dochter Susan er vandaag bij. We hebben weer gepraat en spelletjes gedaan. Dit was heel gezellig.

Iedereen was weer moe van de lange dag en toen zijn we gaan slapen.

13 april hebben we weer lessen bijgewoond en hebben we geschilderd! Eindelijk waren we klaar! Deze dag hebben we ook afscheid genomen van alle kinderen. Ze waren verdrietig dat we gingen, maar van elke seconden dat ze nog even konden zwaaien maakten ze zeker gebruik :). In de avond kwamen de buren weer en heb ik mijn twee kaarsen gegeven die ik in Nederland had gekocht voor de mensen hier. De mevrouw was hier heel blij mee! De buren hadden Casave meegenomen voor ons. Dit is een witte wortel als ik het goed heb en die wordt gebakken. Dit lijkt op frietjes:).

Na nog even te hebben gekletst, gaan we weer slapen. De volgende ochtend moeten we weer vroeg op.